Łucja Nowakówna to młoda kobieta, mieszkająca w Łodzi razem ze swoim nudnym, banalnym narzeczonym. Od dłuższego czasu nasza bohaterka planuje zmienić swoje życie, lecz jest przyzwyczajona do dotychczasowej rutyny. Warto wspomnieć, że kobieta nie zna swojej rodziny, a jedynym prawdziwym przyjacielem, którego ona traktuje jak brata jest Bronek Skrzętny- kolega znany od podstawówki, a zarazem pomocny sąsiad z naprzeciwka.
Pewnego dnia, Łucja dowiaduję się o śmierci wujka, o którym istnieniu nigdy w życiu nie wiedziała. Co więcej, krewny pozostawia jej w spadku mieszkanie oraz cały dobytek. W ten oto sposób, Panna Nowakówna przeprowadza się do Drewniaka, aby zacząć nowe pełne niespodzianek życie...
Mimo, kilku wątpliwości, jakie miałam przed przeczytaniem powieść idealnie trafiła w mój gust czytelniczy. Akcja toczy się całkiem szybko i choć momentami jest mocno przewidywalna, przy końcu przyśpiesza jak w filmie (lub książce) akcji! Autorka cały czas usiłuje utrzymać nas w napięciu, i choć raz wychodzi jej to lepiej, a raz gorzej trzeba przyznać, że spędziłam z lekturą naprawdę miły czas. Pani Dorota używa mocno dopracowanego języka, przez co książkę czyta się jeszcze bardziej przyjemnie. Bohaterowie są ciekawi, a ich osobowości są bardzo oryginalne. Główna bohaterka, mimo tendencji do łamania serc zakochanym w niej mężczyzną,jest szczerą do bólu,bezpośrednią kobietą, która wzbudziła moją sympatię! Jej sąsiedzi są osobami, różniącymi się od siebie, a jednak tworzą idealną mieszankę! Jedyną wadą, która przykuła moją uwagę jest zbyt długi opis z tyłu książki. Zdradza on praktycznie całą akcję, przez co odbierał mi przyjemność z czytania, która i tak była duża :). "Drewniak" bawi i śmieszy, chociaż chwilami również i przyprawia nas o dreszczyk. W tej książce znajdziecie naprawdę wszystko!
MOJA OCENA:
8/10
Za egzemplarz recenzyjny serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG !
