"Pierwsza kawa o poranku" Diego Galdino

Budzisz się rano i niczym zombie, z zamkniętymi oczami, powłóczystym krokiem, udajesz się do kuchni, gdzie czeka na ciebie twój ekspres do kawy. Już po kilku minutach trzymasz w ręce filiżankę,  bądź kubek z tym życiodajnym płynem. Bierzesz ostatni łyk napoju i rzucasz się w wir przygotowań. Już jest lepiej. Po kawie zawsze jest lepiej...

"W życiu nigdy nie wiesz, czy istnieje rozwiązanie czy nie, czy znajduje się w zasięgu ręki, czy jest odległe o lata świetlne. Życie jest nieuczciwe."

Nie na darmo się mówi, że Rzym byłby idealny bez rzymian. Wąskie uliczki, place, fontanny - piękna architektura, a do tego ten klimat. Lecz mieszkańcy krzykliwi, zbyt mocno gestykulujący rękami, czasami ironiczni, powiedzmy sobie szczerze: upierdliwi. Drą się w wniebogłosy, na drogach jeżdżą jak wariaci. Dla jednych to właśnie oni tworzą klimat tego miasta, dla innych stanowią przeszkodę nie do pokonania.  Do tej drugiej grupy zalicza się nieśmiała francuska - Genevieve. Na skutek kilku przypadków, trafiła do Rzymu i mieszkania zmarłej cioci. 

Pod jej mieszkankiem znajduje się bar. Pełen krzykliwych Włochów, miejscowych, którzy nigdy nie szczędzą słów. W tym świecie kawy króluje Massimo, mężczyzna w średnim wieku, sympatyczny, całkiem przystojny. Czy wyjazd do Rzymu coś zmieni w życiu Genevieve? Poznajcie piękną historię miłosną, okraszoną poetyckim językiem i zapachem najlepszej włoskiej kawy!

Naprawdę obawiam się obyczajówek, które zostały napisane męską ręką. Jestem zdania, że to kobiety potrafią lepiej opisać emocje, a w twórczości panów jest za dużo sentymentalizmu. Lękam się również sytuacji, kiedy głównym bohaterem w literaturze kobiecej jest mężczyzna. Nieraz miałam do czynienia z miałką postacią, która była uzależniona od mamusi i nie potrafiła sama funkcjonować. Lecz "Pierwsza kawa o poranku" kusiła mnie tak mocno, że byłam gotowa zaryzykować. I był to strzał w dziesiątkę! Powieść Galdina jest na swój sposób urocza, główny bohater jest romantykiem, lecz na dłuższą metę da się go lubić.

Niesamowity jest klimat tej powieści. W "Pierwszej kawie o poranku" miesza się ze sobą kultura włoska i francuska, co tworzy doskonałą mieszankę. Rzym też odgrywa ważną rolę, te wszystkie uliczki, fontanny... ach, jak wspaniale to zostało przedstawione! No i ta kawa, nawet nie wiedziałam, że jest aż tyle typów tego trunku. Momentami aż czułam zapach świeżo parzonej kawy, słyszałam pracę ekspresu. Klimat jest fenomenalny, tworzy atmosferę ciepła i miłości. Tej ostatniej szczególnie tu nie brakuje!

Diego Galdino posługuje się pięknym, poetyckim językiem i w podobny sposób kreuje bohaterów. Massimo był typowym Włochem, a jednak potrafił wykazać się nie lada wrażliwością. Genevieve jest personą tajemniczą, dopiero pod koniec książki poznajemy jej historię. Niesamowicie spodobało mi się towarzystwo z baru - było tak bardzo włoskie, hałaśliwe i jedyne w swoim rodzaju. Dodatkowo, przy każdej personie, został podany, w nawiasie, rodzaj kawy jaki zwykle pije. Coś świetnego!

Już dawno żadna książka nie oczarowała mnie tak mocno! Wciąż rozmyślam o tej historii, o Massimie i jego francuskiej wybrance, o stałych bywalcach baru Tiberi. "Pierwsza kawa o poranku" rozbudziła we mnie apetyt na więcej - więcej tak romantycznych i uroczych książek! Lektura idealnie smakuje z kubkiem dobrej kawy. A swój wywód podsumuję cytatem z czytadła, który jednocześnie idealnie określa powieść autorstwa Galdina: "To tylko książka. Zgoda, ale morał dotyczy życia.". Polecam!