"Niezbędnik obserwatorów gwiazd" Matthew Quick

"Dla człowieka z młotkiem w ręce wszystko wygląda jak gwóźdź."

Listopad jest miesiącem zadumy i głębszej refleksji nad naszym życiem. Zwłaszcza dla nas, Polaków- rozpoczynamy go wizytą na cmentarzu, następnie świętujemy odzyskanie niepodległości. Przez cały ten okres 30. dni towarzyszy nam jakaś taka zaduma, podniosły charakter tych szaro-burych poranków i wieczorów. Bo miesiąc rozpoczyna się pesymistycznym akcentem, który jest obecny w naszym życiu nieustannie, lecz bardzo często o nim zapominamy. Śmierć. Śmierć. Śmierć. Wisi nad nami od chwili narodzin, choć nie zdajemy sobie z tego sprawy. Myślimy, że jesteśmy panami tego świata, że wszystko dzieje się dla nas. Jesteśmy przekonani, że życie będzie trwać wiecznie. Na zawsze piękni i młodzi, pozytywni, zdrowi, pełni energii. A w ułamku sekundy wszystko się zmienia.

Życie Finley'a może nie jest idealne. Tak, tak mieszka w melinie o uroczej nazwie Bellmont, nie ma matki, jego dziadek nie ma nóg, a szkolni 'koledzy' nazywają go białym królikiem. Ale ma miłość, ściślej rzecz biorą to miłości dwie. Pierwszą z nich jest koszykówka, drugą Erin- jego dziewczyna, kobieta marzenie. Mają piękne plany na przyszłość: wyrwać się z toksycznego środowiska, grać i być. Uroczo, prawda? Niespodziewanie na ich drodze, niczym intruz z innej planety, pojawia się nowa osobistość. Gdybyście mieli już za sobą "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" wiedzielibyście jak bardzo trafne są moje słowa...

"Pamiętaj, to dopiero początek, więc pod koniec zawsze masz szansę wygrać z talentem dzięki ciężkiej pracy..."

Niby wszyscy ludzie są równi. Każdy ma jakiś talent, który jest w stanie rozwinąć. Każdy jest w stanie osiągnąć coś wielkiego. Ale nie każdy coś wielkiego osiąga. Bo jak tak patrzę sobie na "Niezbędnik obserwatorów gwiazd", przypominam sobie akcję powieści i czytam krótką notkę o autorze to myślę sobie, że tej książki nie mógł napisać zwykły człowiek. Oficjalnie stwierdzam, że z dniem 11. listopada 2013r. Matthew Quick dołączył do mojej listy nadludzi. Ludzi wyjątkowych, którzy potrafią zrobić ze swoim życiem coś pożytecznego. Bo zaprawdę powiadam Wam, niczym ksiądz na niedzielnym kazaniu, trzeba mieć w sobie niezwykłą inteligencję, ponadprzeciętną pokorę i energię, żeby stworzyć coś tak niezwykłego. Na zaledwie 300. stronach poruszyć tyle ważnych problemów, lecz równocześnie nie zatracić się w tej powadze, podejść do swojego dzieła z dystansem, lekkim humorem, może nawet i ironią. Matthew Quick- nazwisko warte zapamiętania. Dokonał czegoś niezwykłego. Zachwycił całkowicie zwyczajną, choć wymagającą i do bólu dokładną polską recenzentkę. Tak, tak. Zakochałam się...

Zacznę od faktu, że ta powieść jest po prostu o życiu. Życiu, w którym jest miejsce na radość, lecz przeważają smutne chwile. Życiu niesprawiedliwym, bolesnym, z miłością lub bez, z tęsknotą, która doprowadza do szaleństwa. "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" jest o wszystkim. Teraz wredna dusza śmieje się w duchu i myśli, że wpadłam we własne sidła zachwytu, bo skoro książka jest o wszystkim, to znaczy, że o niczym. Nie, nie! Ta książka jest po prostu o wszystkim, a przez wszystko definiuje po prostu życie. Bo nawet jeśli problemy przedstawione w książce osobiście nas nie dotykają to uwierzcie mi istnieją i dotykają wielu innych ludzi. Początkowo bałam się, że Matthew Quick sam zapląta się we wszystkie wątki, ale nie... doskonale kontrolował fabułę, co i rusz mnie zaskakiwał. Nie jestem w stanie policzyć, ile razy zbierałam swoją szczękę z podłogi.

Autor nie stara się wykreować postaci, można by rzec, że postacie tworzą się same. W dodatku są one niebywale dynamiczne, różnorodne i życiowe. Moim autorytetem okazała się być Erin- według mnie jest ideałem, lecz nie takim książkowym, bez problemów, postacią, która żyje tylko w chwili, kiedy czytamy daną powieść. Nie! Erin jest dla mnie życiowym ideałem. Pod żadnym pozorem nie zazdroszczę  problemów, z jakimi przyszło jej się zmagać, lecz podziwiam ją za sposób, w jaki walczyła z nimi. Jest niezwykle odważną, oddaną, wierną nastolatką, która ma cel w życiu i będzie do niego dążyć, a przy tym patrzyć na dobro innych i starać się nie skrzywdzić ważnych jej ludzi. Również główny bohater, Finley, zasługiwał na uwagę. W moim mniemaniu był po prostu rozbrajająco uroczym chłopcem, wcale nie bad boy'em. Tworzyli z Erin piękną, niepowtarzalną parę. Ech, ślę wyrazy zazdrości...

Jak już możecie wywnioskować "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" zrobił na mnie naprawdę kolosalne wrażenie. Wiem, że nie piszę o szczegółach, ale ciężko by było, bo zaraz wcisnęłabym tam jakiegoś spojlera, a nie chcę odbierać Wam radości płynącej z lektury tej fenomenalnej historii. Bo przeczytacie prawda? Musicie, kochani, musicie! Nowa powieść Quick'a to kawał niezwykle emocjonalnej literatury przez wielkie 'L'. Można się pośmiać i popłakać, narzekać i litować się nad losami bohaterów oraz cieszyć się razem z nimi. Książka do tańca i do różańca. Z całego serca polecam!

MOJA OCENA:

9/10

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu otwarte!