"Igrzyska Śmierci" Suzanne Collins

 

Nota od wydawcy:
Czy zdołałbyś przetrwać w dziczy, zdany na własne siły, gdyby wszyscy dookoła próbowali wykończyć cię za wszelką cenę?
Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się państwo Panem, z imponującym Kapitolem otoczonym przez dwanaście dystryktów. Okrutne władze stolicy zmuszają podległe sobie rejony do składania upiornej daniny. Raz w roku każdy dystrykt musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między dwunastym a osiemnastym rokiem życia, by wzięli udział w Głodowych Igrzyskach, turnieju na śmierć i życie, transmitowanym na żywo przez telewizję. Bohaterką, a jednocześnie narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą w jednym z najbiedniejszych dystryktów nowego państwa. Katniss po śmierci ojca jest głową rodziny – musi troszczyć się, by zapewnić byt młodszej siostrze i chorej matce, a to prawdziwa walka o przetrwanie..


"Igrzyska Śmierci" - powieść, o której ostatnio bardzo dużo się mówi ? Czy słusznie ? Moim zdaniem tak, choć znam takich, którzy wcale tak nie uważają...

Wyobraźcie sobie, że na śwecie istnieje tylko jedno Państwo. Wielkie i potężne. Takim państwem w książce autorstwa Suzanne  Collins jest Panem. Panem jest krajem nietypowym. Położone jest na terenach Ameryki  Północnej. Kraj potężny z nowoczesną i niemiłosiernie bogatą stolicą w Kapitolu.

Kapitol otacza 12 dystryktów. Każdy Dystrykt dostarcza Kapitolowi produkty, dzięki którym Kapitol jest potężny i bogaty. Pierwsze Dystrykty są najbogatsze i wyrabiają najbardziej drogocenne produkty. Następne, są coraz mniej ważne i mniej liczące się w oczach Kapitolu. Aż wreszcie ostatni Dystrykt – Dystrykt  12, który jest tak ubogi, że mieszkańcy ledwo wiążą koniec z końcem, aby stać ich było na jedzenie i ubrania.

Wśród ludności z 12 Dystryktu żyje Katniss Everdeen. Niczym się z tłumu nie wyróżnia. Żyję polując na dzikie zwierzęta w zakazanym lesie oraz robiąc lekarstwa z leśnych roślin. Tak zarabia na życie : swoje, siostry i matki, która po śmierci ojca dziewczyny jest załamana…

Jak co roku Katniss oraz jej rodzina muszą stawić się na Dożynkach- Święcie, na którym każdy Dystrykt wybiera dwóch uczestników ( chłopca i dziewczynkę), którzy wezmą udział w Głodowych Igrzyskach.  Głodowe Igrzyska to zawody, na których młodzi ludzie z każdego Dystryktu przeżywają na własnej skórze, to co przeżyli ich przodkowie budując państwo Panem. W losowaniu biorą udział chłopcy i dziewczynki w wieku 12-18 lat.

Są to pierwsze Dożynki, gdzie bierze udział w losowaniu siostra Katniss – Prym. Mimo, że jest tylko jedna karteczka z jej imieniem dziewczynka jest bardzo zestresowana…

Katniss ma tych karteczek dużo więcej. Jej rodzina jest, jak już napisałam, bardzo biedna. Żeby zaspokoić głód, bohaterka jak  wiele innych nastolatków ma dodatkową kartkę ze swoim imieniem w zamian za skromne jedzenie dla jednej osoby przez cały rok…

Jak myślicie kogo wylosowano ?

Los chciał, żeby to była Primrose – biedna, delikatna siostrzyczka Katniss…

Katniss jest w szoku. Przecież, to była tylko jedna jedyna karteczka, Katniss miała ich kilkanaście.

Pod wpływem impulsu oraz wielkiej miłości do siostry bohaterka sprzeciwia się tej decyzji i proponuje swój udział w Głodowych Igrzyskach..

Jako chłopca wybrano Peetę- syna piekarza. Chłopca, który bardzo dawno temu przyniósł Katniss bochenek chleba.

Katniss razem z Peetą wyruszają do Kapitolu. Rozpoczyna się etap przygotowawczy. Uczą się sztuki walki oraz słuchają cennych rad trenerów. Katniss jest przerażona. Wie, że ma tylko jedno życie i może już nigdy nie zobaczyć swojej ukochanej rodziny.

Gdy, rozbrzmiewa dzwonek i zawodnicy są wypuszczani na arenę, dziewczyna wie, że walczy na śmierć i życie w pełnym tego wyrażenia znaczeniu..

Uważam, że nie ma sensu dalej opisywać przygód szesnastoletniej dziewczyny. Wtedy, zepsułabym wam radość z czytania, a tego pod żadnym pozorem nie chcę robić.. Mogę jedynie zapewnić, że w tej książce, baaaardzo dużo się dzieje.

Książkę uważam za interesującą. Autorka posługuje się prostym językiem i w bardzo praktyczny sposób opisuje wszystkie sytuacje. Książkę polecam każdemu, jednak momentami troszeczkę mnie nudzi.

MOJA OCENA :

8,5/10